denn kiekst Du mi so tru nich an,
as Du dat süss woll deedst, Jehann;
Un de in Leif so tau Di wier,
de scheidt villicht von Gottes Ierd
in Fluch un Hass.

ERZÄHLER
Sei lett em los un stött em fuurt,
as wier dit all ehr letztes Wuurt.
Hei löppt ehr nå.

JOHANN
Süll so dat kåmen,
denn hål s’ de Düwel alltausåmen.
Denn hål de Düwel all de Herren!
ik leet mi schinnen, mit Fäuten pedden,
Ik bün ’t jå anners nich gewennt,
Doch wenn ’t mit Di so mål eins ennt,
sall ein Dunner ’rinner schlån,
dat ehr de Ogen œwergåhn!

MARIK
Oh, Gott, Jehann, wat heff ik secht?
Wat heff ik secht, wat heff ik dån?
Oh, wäs doch still, låt sin, Jehann!

ERZÄHLER
Hei måkt sei los un schüfft sei wech,
un fött ehr Hänn’ in sien tausåm’n;