MARIK
Schlöppst du, Jehann?

JEHANN
Wat? – Schlåpen? – Ik?
Mariken, schlåpen? –
Gott erbarm! Kumm, sett di dål.

Un secht datsülwige noch einmål,
bet dat sei sitt an siene Siet,
wo hei sei dichter an sik tüht.
Sei lecht denn Kopp woll up dat Knei,
un weint so sacht vör sik hen;
ehr is so krank, ehr is so weih,
hei stråkt sei œwer denn un wenn.

JEHANN
Låt sien, mien Kind, låt doch man sin!
Råd mål, wo ik hüt wäsen bün,
ik bün hüt Morgen früh upståhn,
un bün all nå dat Amt hengåhn,
un heff de Herren bi ’t Amt all bäden,
dat s’ mi doch Hüsung gäben deden.

MARIK
Wat säden sei denn? –

JEHANN
Sei säden –
Du weitst woll, wie dat denn so is –