MARIK
Oh nich, Jehann, man keinen Larm!

ERZÄHLER
Sei fött em üm, un schleit denn Arm
em schmeichlich üm denn breiden Nacken,
striekt em dat Hor un stråkt de Backen

MARIK
Oh nich, Jehann, man keinen Striet!
Denn Herrn sin Hand, de reikt so wiet,
wenn dei mål ein’n verdarwen will,
denn kann uns Herrgott sülwst nich redden;
ein Minschenhart mit Fäuten pedden,
dat is för denn ein Kinnerspill.
Jehann, oh häud Di vör denn Herrn!

JEHANN
Wat will hei mi?

MARIK
Wat hei Di will?
Besinn Di doch un red nich so!

JEHANN
Nicks kann hei, wenn ik mien Arbeit dau;
un måkt hei mi Verdreitlichkeiten,
denn schmiet ik em denn Kråm tau Fäuten,
un kann mi annerswo vermeiden.

MARIK
Dat kannst Du daun, dat kannst du. – jå.