Ick wull dor irst man nich mit ’rut –
Wenn ’ck hir bi uns nich unnerkam,
Denn is dat mit dat Frigen ut,
Denn Amt un Stadt, de häuden sick.

MARIK
Ach, un uns’ Herr, de deiht dat nich.

JEHANN
Hei möt, hei möt; ick lat nich nah.
Du kannst nich nah Amerika,
Un keiner will uns Hüsung gewen?
Hir unner unsern eig’nen Hewen
Kein Platz för uns, för mi un Di?
Kein Platz in unsern Vaderlan’n?
Dat wir ’ne niderträcht’ge Schan’n!
Rohr nich, Marik! – Ick bliw dorbi:
Hei möt, hei möt! Ick gah hen klagen,
Wi will’n mal de Gerichten fragen.
Uns’ Herzog will nich, dat en Mann,
De Arbeit mag un Arbeit kann,
Ut sinen Lan’n ward rute drewen;
Hei hett Gesetze dräwer schrewen.
Dat weit’n de Herrn ok ganz genau;
Wi sünd dor man tau dumm dortau,
Hei sall un möt uns Hüsung gewen!

ERZÄHLER
Mariken lehnt sick an de Mur