Sei säden ’t ok nich för gewiß,
Sei hadd’n all so vel Arbeitslüd’;
Un wenn ’ck ut ’t Ridderschaftlich wir,
Denn süll ick leiwerst doch tauseihn,
Ob ’ck dor nich unnerkamen künn,
In ’t Fürstlich dürwt Kein rinner teihn,
De nich geburen wir dorin.

MARIK
Dat seggt min Vader ok, Jehann.

JEHANN
Wo? – Hest Du mit em redt? Weit hei Bescheid
Mit Di?

MARIK
Oh, fohr mi nich so an!
Ach ne, Jehann, hei weit
Nicks von uns’ Sün’n un von min Schan’n.
Ick heww noch swegen in min Nöten,
Un ward ok swigen. Ne, ick kann em
Dat Metz nich in dat Hart rin stöten.

JEHANN
Ick weit, ick bün en slimmen Gast,
Min grötstes Unglück is min Hast.
Un hüt taumal; mi ’s bös tau Maud.
Kumm her un wes mi wedder gaud!
Du sallst man seihn, wi warden frigen,
Un up den Harwst büst Du min Fru.