„Plattdeutsche Klassiker lesen!“

Fritz Reuter: Kein Hüsung

gekürzte Hörspiel-Fassung:


Inhaltsverzeichnis

Orthographie Reuter (2.Aufl. 1854) | Orthographie Herrmann-Winter 〉〉 |
Reuter mit Übers. | Herrmann-Winter mit übersetzung

-       89       -


Wo hast’ger ehre Harten slogen,
wenn s’ von de fierne Heimåt rädten
un för de ollen Öllern bädten;
wo Trånen bröken ut de Ogen,
wenn s’ an de ollen Tieden dachten,
wenn s’ sik up ’t harte Låger smeeten,
denn Bast sik ut de Fingern reeten –
ik heff sei elend seihn versmachten.
Ehr letzt Gedank, de was an Juuch,
an ehr lütt Dörp, an ehresglieken.
De Fluch dröppt nich allein de Rieken,
Nee! Ok de Armen dröppt de Fluch!“

DANIEL
„Un is dat Glück? – Is dat woll wiert,
dat Ein sien Vadderland verliert?“

ERZÄHLER
... fröcht Daniel. – Jehann, de lecht
de Hand em up denn Arm un secht:

JEHANN
„So räädst Du nu. Harst Du so språken,
as dunn Dien Herr dat Hart Di bråken?
So wiet heww’n Juge Herren recht,
un männigein, de gung tau Grunn’,
hei was ein Knecht un bleef ein Knecht. –
Doch, olle Mann, ok sach mien Ooch,
wo s’ starken Mauts dörch ’t Wåter tögen
un rüchwarts up de Heimåt seegen
un böhrten ehre Kinner hoch
un wesen nå denn fiernen Strand:
›Seiht! Seiht! Dat was uns Vadderland