„Plattdeutsche Klassiker lesen!“
Fritz Reuter: Kein Hüsung
gekürzte Hörspiel-Fassung:
Orthographie Reuter (2.Aufl. 1854) | Orthographie Herrmann-Winter 〉〉 |
Reuter mit Übers. | Herrmann-Winter mit übersetzung
- 75 -
10. DE NACHT
ERZÄHLER
Un Pingsten is ’t; mit gräune Rieser
sünd putzt de lütten, dürft’gen Hüser.
De Frühling kiekt mit siene Sünn
in ’t arme lütte Dörp herin.
Un Mann un Wief sitt vör de Dören
in’n Frieen unner gräune Mai’n
un seihn mit Lust, wo ehre Gören
sik ehres jungen Läwens freu’n.
Doch hier, up Daniel siene Süll,
dor sitt ein Mudder starr un still.
Ehr Kind späält an ein’n annern Urt,
denn ehr Gedanken, de sünd fuurt.
Un twischen hüt un twischen gistern,
dor har’n sik dichte Wulken lecht,
de ehr Gemäut un Sinn verdüüstern.
Sei wennt sik an denn Oll’n un secht:
MARIK
„Wat Räden! Wat Räden! Verståh sei, wer kann!
Wo snurrig, wo sonderbor!
›Oh, wo schåd!‹ secht oll Toppelsch un kiekt mi denn an
un stråkt mi de Backen un ’t Hoor.
›Oh, wo schåd!‹ secht de Möllerfru still vör sik hen
un geiht denn herut ut de Dör.
›Oh, wo schåd!‹ secht oll Daniel un drückt mi de Hänn’,
›Wenn s’ anners doch wäsen ded!‹ –
Dat is, as wenn sei trurig sünd,
un mi is so froh tau Sinn,