„Plattdeutsche Klassiker lesen!“
Fritz Reuter: Kein Hüsung
gekürzte Hörspiel-Fassung:
Orthographie Reuter (2.Aufl. 1854) | Orthographie Herrmann-Winter 〉〉 |
Reuter mit Übers. | Herrmann-Winter mit übersetzung
- 5 -
ERZÄHLER
Un secht datsülw’ge noch einmål,
bet dat sei sitt an siene Siet,
wo hei sei dichter an sik tüht.
Sei lecht denn Kopp woll up dat Knei
un weint so sachten vör sik hen.
Ehr is so krank, ehr is so weih, ehr is so weih – ihr ist so elend zumute
hei stråkt sei œwer denn un wenn:
JEHANN
„Låt sien, mien Kind, låt doch man sien!
Råd’ mål, wo ik hüt wäsen bün:
Ik bün hüt Morgen fröh upståhn
un bün all nå dat Amt hengåhn
un heff de Herrn bi ’t Amt all bäden,
dat s’ mi doch Hüsung gäwen deden.“
MARIK
„Wat säden s’ denn?“ –
JEHANN „Sei säden –
du weitst woll, wo dat denn so is –
sei säden ’t ok nich för gewiss,
sei har’n all so väl Arbeitslüd,
un wenn ’k ut ’t Ridderschaftlich wier,
denn süll ’k man leiwer doch tauseihn,
ob ’k dor nich unnerkåmen künn.
In ’t Fürstlich dürft kein ’rinner teihn, teihn – ziehen
de nich geburen wier dorin.“
MARIK
„Dat secht mien Vadder ok, Jehann.“