„Plattdeutsche Klassiker lesen!“
Fritz Reuter: Kein Hüsung
gekürzte Hörspiel-Fassung:
Orthographie Reuter (2.Aufl. 1854) | Orthographie Herrmann-Winter 〉〉 |
Reuter mit Übers. | Herrmann-Winter mit übersetzung
- 32 -
MARIK
„Nee, nee, Jehann, so kann ’t nich sien!
Uns Herr Pastur, de was dorbi.
De rädte jüst so up mi in:
Dat Richtigst wier för Di un mi,
dat w’ öffentlich vör de Gemein
vör ’t Altor up denn Schandstauhl seeten,
wiel dat wi ’t sösst Gebot vergeeten.
Un wat hei daun künn, süll gescheihn,
dat de oll Mod keem wedder up –
un ik süll denn taum iersten ’rup.“
JEHANN
„Dat säd de Påp? Hoho! Hoho!
Dat wür ein Spåß, dat wür ’ne Lust!“
MARIK
„Oh Gott, Jehann, oh lach nich so!“
JEHANN
„Hoho! Hoho! Dat wier dat jüst,
wat Knecht un Herrn måkt wedder gliek.
In’n Läwen sünd wi Arm un Riek,
vör ’t Altor is dat richtig Flach,
wo gliek wi wäst sünd männigdåch.
Un deit ’t nich mihr uns Religion,
denn mach de Schimp un Schann’ dat daun.
Sei kriegen Wien un Brot apart,
wiel dat för uns ehr äkeln ward,
de Schandstauhl åwer wier uns gliek.
Hoho! Hoho! Lach doch, Marik!“