MARIK
Oh nich, Jehann, man keinen Larm!

ERZÄHLER
Sei fött em üm, un schleiht denn Arm
em schmeichlich üm denn breiden Nacken,
striekt em dat Hoor un stråkt de Backen.

MARIK
Oh nich, Jehann, man keinen Striet!
Denn Herrn sien Hand, de reikt so wiet,
wenn de mål ein’n verdarwen will,
denn kann uns Herrgott sülfst nich rerrn.
Ein Minschenhart mit Fäuten perrn,
dat is för denn ein Kinnerspill.
Jehann, oh häud Di vör denn Herrn!

JEHANN
Wat will hei mi?

MARIK
Wat hei Di will?
Besinn Di doch un räd nich so!

JEHANN
Nicks kann hei, wenn ’k mien Arbeit dau!
Un måkt hei mi Verdreitlichkeiten
denn schmiet ik em denn Kråm tau Fäuten
un kann mi annerswo vermeiden.

MARIK
Dat kannst Du daun, dat kannst Du. – Jå.