MARIK
Oh nich, Jehann, man keinen Larm!

ERZÄHLER
Sei fött em üm, un sleiht den Arm
Em smeichlich üm den breiden Nacken,
Strickt em dat Hor un strakt de Backen

MARIK
Oh nich, Jehann, man keinen Strid!
Den Herrn sin Hand, de reikt so wid,
Wenn dei mal ein’n verdarwen will,
Den kann uns’ Herrgott sülwst nich redd’n;
En Minschenhart mit Fäuten pedd’n,
Dat is för den en Kinnerspill.
Jehann, oh häud Di vör den Herrn!

JEHANN
Wat will hei mi?

MARIK
Wat hei Di will?
Besinn Di doch un red nich so!

JEHANN
Nicks kann hei, wenn ’ck min Arbeit dauh;
Un makt hei mi Verdreitlichkeiten,
Denn smit ick em den Kram tau Fäuten,
Un kann mi annerswo vermeiden.

MARIK
Dat kannst Du dauhn, dat kannst Du. – Ja.