„Plattdeutsche Klassiker lesen!“
Fritz Reuter: Kein Hüsung
gekürzte Hörspiel-Fassung:
Orthographie Reuter (2.Aufl. 1854) | Orthographie Herrmann-Winter 〉〉 |
Reuter mit Übers. | Herrmann-Winter mit übersetzung
- 41 -
6. DE DOD
ERZÄHLER
Oll Vadder Brandt licht up denn Dod;
in ’t Finster schient dat Morgenrot.
De oft hett schient in Not un Leid –
De dunst’ge Lampenschien – vergeiht,
ein niege Morgen brääkt heran. –
An ’t Finstersäms lähnt still Jehann,
süht vör sik hen, wo an de Wand
de bunten, roden Sünnenstråhlen
sik schimmernd mit de Schatten målen
un fohrt sik mit de harte Hand
tauwielen œwer ’t fuchte Ooch,
wenn up Marik denn Blick hei slooch.
De Dör geiht up, un liesing trett
Oll Daniel ’rin, geiht an dat Bett
un nimmt sien Käppel in de Hand
un secht mit bäwerige Stimm:
DANIEL
„Gu’n Morgen, Korl! – Kennst mi noch, Brandt?“
ERZÄHLER
De Kranke dreiht denn Kopp herüm
un süht em frömd in dat Gesicht,
as wenn Ein kümmt ut fiernen Land
un wedder nu taum iersten Mål
sien Vadders Hus tau seihen kricht:
Em is dat frömd un doch bekannt.