„Plattdeutsche Klassiker lesen!“
Fritz Reuter: Kein Hüsung
gekürzte Hörspiel-Fassung:
Orthographie Reuter (2.Aufl. 1854) | Orthographie Herrmann-Winter 〉〉 |
Reuter mit Übers. | Herrmann-Winter mit übersetzung
- 30 -
Sei glööft, dat wier för uns dat Best,
wenn ik uns Fru mål bidden ded.
Ik süll ’t ehr recht an ’t Hart mål leggen
un süll ’t ehr recht bewäächlich seggen,
wo uns dat güng. Denn, meint sei, ded s’ ’t.
Un wenn du em denn nochmål bäädst …“
JEHANN
„Un? Wierst du dor? Wat säd s’ tau Di?“ –
ERZÄHLER
Sei sett sik up ein Stubben dål.
JEHANN
„Mariken, kumm, nu antwuurt mi!
Wäs man getroost! Wat säd s’ tau Di?“ –
MARIK
„Dat weit ik nich, ik weit man blot,
dat wi verlur’n up ewig sünd,
un dat dat Kind in mienen Schot –
ach, Gott, Jehann, mien armes Kind! –
verfluucht dörch uns’re Sünnen is.
Dat heww’n sei secht, dat weit ik wiss,
dat bruust mi noch dörch miene Uhren.
Ach Gott, Jehann, all drei verluren!“
JEHANN
„Wat? Glööfst Du dat? – Wer hett Di ’t secht? –
’Ne Fru, de sik up ’t Bäden lecht
un fråm is worn in alle Iel,
wiel dat s’ nicks Bäderes versteiht!
De Oort ward fråm ut Langewiel –