„Plattdeutsche Klassiker lesen!“
Fritz Reuter: Kein Hüsung
gekürzte Hörspiel-Fassung:
Orthographie Reuter (2.Aufl. 1854) | Orthographie Herrmann-Winter 〉〉 |
Reuter mit Übers. | Herrmann-Winter mit übersetzung
- 16 -
2. DE SCHIMP
ERZÄHLER
’T is Sünndach hüt; de helle Sünn
kiekt fründlich in de Stalldör ’rin.
’T is Sünndachmorr’n, is nicks tau daun. De ollen Mähren ståhn un rauhn,
Oll Daniel reckt sik harthaft mål
un hålt sien Putzmetz sik hendål,
un stellt sik an de Fauderkist;
dorup sien Stückschen Speigelglas,
un fohrt sik mit denn Quast verdwass
’rin in dat olle gries Gesicht,
bet hei denn Boort herunner kricht. –
Verwohrt dat Metz, dat Glas, denn Quast,
treckt sik de Hosendräger fast
un binn’t ’ne reine Schört sik vör
un trett nu ’ruter ut de Dör.
Un vör denn Stall, dor sitt Jehann.
Oll Daniel schüfft sik an em ’ran
un schüfft ein Priemken mank de Tähn.
DANIEL
„Wo büst Du wäst, Jehann, mien Sœhn?“
JEHANN
„Tau Dörp. Marik wull Meddach kåken,
dunn haut ik ehr dat Buschholt klein.“
DANIEL
„Dat låt denn Preister man nich seihn.“