Martha Müller-Grählert
So ’n lütten, glatten, gollen Ring,
Un ümmer, wenn ick em bekiek,
Feuhl ick mi ach, so riek, so riek.
Alls, wat ick sünst so lang un oft
Ut deipsten Herzen hev erhofft,
Wonah min heimlich Sehnen ging, -
Nu is dat min mit dissen Ring.
Un grad, as wenn hei zaubern künn,
Verännert hei min Seel un Sinn,
Mi is, as ging nu spät un früh
Dat Glück persönlich neben mi.
So woll, so licht, so froh un gaut.
So selig is mi nu tau Maut,
Un wat ick dau un wo ick bün,
Allöwerall schient mi de Sünn.
Un alls dörch so ein lüttes Ding!
Dörch einen glatten, gollen Ring!
Du leiwster Mann, dei mi em geben,
Ick will di ’t danken all mien Leben!