Schreibung:
Original
Nordniederdeutsch („HH“) 〉〉
Text mit Übersetzung 〉〉
Klaus Groth
He sä mi so vȩl
Un all wat ik sä, weer: Jehann, ik mutt fort!
He sä mi vun Lev un vun Himmel un Eer,
He sä mi vun allens - ik weet ni mal mehr!
He sä mi so vȩl, un ik sä em keen Wort,
Un all wat ik sä, weer: Jehann, ik mutt fort!
He heel mi de Hann´, un he bȩ mi so dull,
Ik schull em doch gut wȩn, un ob ik ni wull?
Ik weer ja ni bös, awer sä doch keen Wort,
Un all wat ik sä, weer: Jehann, ik mutt fort!
Nu sitt ik un denk, un denk jümmer deran,
Mi düch, ik muss seggt hebbn: Wa geern, min Jehann!
Un doch, kumt dat wedder, so segg ik keen Wort,
Un hollt he mi, segg ik: Jehann, ik mutt fort!
„He sä mi so vȩl“ ist seit der zweiten Auflage (1853) im „Quickborn“ enthalten als eines der „Fiif Leeder to´n Sing´n“. Der Text ist der 6. verm. und verb. Aufl. 1856, Seite 240 entnommen. Die erste Fassung von 1853 hat eine andere Schreibung: online 〉〉
Das Gedicht wurde von 37 Komponisten vertont (Höhne 2010, S.86). Melodie hier von Julius Otto Grimm (1827-1903), vollständige Partitur in Groth: SW, Bd. 1 , S. 368-371. Vgl. auch: Dat du mien Leewsten büst (Heike Müns) Nr. 70.
Das Gedicht wurde von 37 Komponisten vertont (Höhne 2010, S.86). Melodie hier von Julius Otto Grimm (1827-1903), vollständige Partitur in Groth: SW, Bd. 1 , S. 368-371. Vgl. auch: Dat du mien Leewsten büst (Heike Müns) Nr. 70.