Schreibung:
Original 1850 〉〉 - Klaus Groth: Vorwort 〉〉
Original mit Wort-für-Wort-Übersetzung
Sophie Dethleffs
De Fahrt na de Isenbahn
Se wullen tohopen mal ’n Lusttour maken,
Wenn dat Werder ins moje wer
Un nicks to dohn för de Wagen un Peer.
Denn wo ehr Fründschap, wo Clas-Ohm wahn,
Da gung jüs vöröber de Isenbahn.
Da weer all lang so vehl Snackens üm wähn,
Nu wull’n se doch sülvst den Spektakel mal sehn.
En Sünnabend Abend, dat Werder weer schön,
Se seeten vör Dör ob de Banken vun Steen;
De suure Arbeit des Dags weer gedahn,
De Sün all unner an ’n Häven gahn.
De Magd har de Kalver noch börnt in ’n Stall,
De jüngsten dre Kinner de sleepen all,
Blot Stina noch mit vör de Huusdör seet.
Martin, de Knecht, lähn öber de Dör
Un nehm recht extra sien Brösel vör;
Da waag ok keen Mügg sik in sien Revier.
Un wenn ok mit Ahland all rökert weer,
Verflog doch Martin sien Fusel noch mehr;
Blot in de Feern hör de Müggen man summen,
Un de Flegen un Immen brummen.
De ohle Kat schnurr um Hans sien Foot,
Un Stina har Dine noch op ’n Schoot,
De dröhm, un schoot in Dutten un stöhn,
He weer mit Martin op ’t Foder wähn,
Denn leep vör de Peer he ut, bell un sprung,
Dat em de Tung ut ’n Hals herut hung.
So seeten se denn nu tohopen vör Dör,
Un snacken so ’n betjen von Em un von Ehr.
Dat weer ok ’n Abend, dat is gewiß,
As he in ’n Juni nich schöner is.
Dwer öber ’n Weg, von de meihte Wisch,
Da rok et so krüderig un so frisch,
De Poggen, de quarken, dat weer ’n Pleseer,
As ohle Wiwer op ’n Kindelbeer;
Un ünner de Linden, da günt in de Reeg,
Wo linglangs de Balken von ’t Buholt leeg,
Da seet ok dat Junk-Volk tohopen un sung,
Dat et recht moje dat Dörp entlangs klung.
Meister Voß, de bruh ok in de Feern,
Un achter de Büsch da, dat helle Licht,
Dat weer de Maand mit sien scheef Gesicht.
De lütje Vagel, de Nachtigall,
De flog in ’n Appelbohm achter ’n Stall,
Doch da geev Hans-Ohm nu gar nicks op,
He säh, he kunn ’t