2.
»Sünd dat de Kronen, Moder?
de Kronen, de dor tehn?
Fuurt is all lang de Ådebor, –
kiek du! Mi is de Kopp so schwor,
ik kann se so nich sehn.

Sünd dat de Kronen, Moder?
De Kronen, wat dor schriet?
Mi is, as röp een äben mål
hoch ut ’e Luft von båben dål,–
ik glöf, dat is all ehr Tiet.

Sünd dat de Kronen, Moder?
Mi dröömt verläden Nacht,
wenn ierst de Kron ehr Order kreech,
wat ok mien Fewer af denn tööch,
denn wür ’k noch bäter sacht.