1.
»Hier, Moder! Hier is gor keen Toch;
hier achter schient de Sünn
gråd as in ’n Mai so warm noch,
dat ’s noch nich låt, – du weest dat doch,
wo giern ik buten bün.

Gråd hier bi uns oll Immenschur,
wenn ’k dor so sitt un denk
un ’t sümst so dicht vör mien Uhr,
dat stimmt so recht to mien Natur,–
dor stell man hen de Bänk!

De Kirch vörbi un Kirchhoff kann ’k
mi dor so wiet ümsehn,
de grote Wisch un Schåpdrift lang,
de heel deep Grund noch af un mank
de Hellbarg beid de Seen.