„Plattdeutsche Klassiker lesen!“
Fritz Reuter: Kein Hüsung
gekürzte Hörspiel-Fassung:
Orthographie Reuter (2.Aufl. 1854) | Orthographie Herrmann-Winter 〉〉 |
Reuter mit Übers. | Herrmann-Winter mit übersetzung
- 27 -
Hei was sowiet, hei har dat dån.
Doch as hei hüürt, dat Du mien Brut,
dunn wull hei nicks mihr dorvon weiten.
Nu räd un sech: Wat sall dat heiten?“
ERZÄHLER
So ängstlich sach sei in sien Ooch,
de Lippen würden ehr so blass,
as sei de Ogen nedderslooch
un ’t lies sik œw’r ’e Lippen tooch:
MARIK
„Wiel ik em nich tau Willen was.“
ERZÄHLER
As wenn em ded ’ne Adder stäken, flücht hei tau Hööcht; knapp kann hei spräken:
JEHANN
„Wat? – Em tau Will’n? – Wer ded dat? – Wer?“
MARIK
„Ach, leif Jehann, dat was uns Herr.“
ERZÄHLER
Un reckt denn Arm nå em tau Hööcht:
MARIK
„Ach Gott, Jehann! Nu heff ik ’t secht.
Oh, kiek mi nich so düüster an!
Ik bleef Di tru, mien leif Jehann.
Hett hei mi ’t Läwen ok vergällt,
du bleefst mien Einzigst in de Welt.“