„Plattdeutsche Klassiker lesen!“
Fritz Reuter: Kein Hüsung
gekürzte Hörspiel-Fassung:
Orthographie Reuter (2.Aufl. 1854) | Orthographie Herrmann-Winter 〉〉 |
Reuter mit Übers. | Herrmann-Winter mit übersetzung
- 2 -
Erzähler
De Rogg’ sett an, de Weiten bläuht,
Jehannsdach is ’t, de Sünn, de gläuht.
Kein Rägen föllt, de Wind, de swicht,
dor rööcht sik nich ein Blatt an ’n Bom.
Un up denn Duurn an’n Wech, dor licht
von ’n Heuaust her ein dichten Stohm.
De blåge Wepstart dröcht tau Nest –
hei is nå Fauderhålen wäst –
hei slüppt un krüppt un hüppt herüm
un nickt un kiekt sik ängstlich üm
un böhrt dat Köppken in de Hööcht,
ob sik de Mann villicht ok rööcht,
de still dor achter’e Steinmuer licht,
denn einen Arm up sien Gesicht,
as wenn man ruhig slåpen will.
Hei rööcht sik nich, hei licht so still,
as wier hei dot. Un allens lett,
as wier begråwen all dat Läwen.
Un ’t is so bang, as wenn de Häwen
in stille Hitt ein Wäder brött.
Un ganz von fiern, dor is ’t, as wenn
dat süüfzte œwer ’t Feld dorhen.
De Mann süüfzt ok, sien Arm, de glitt
herunner von dat Angesicht.
Hei grippt tau Siet un fött un ritt,
wat hei von Gras tau hollen kricht,