Martha Müller-Grählert
Wenn dat weicht un woocht in ’n Sommerwind,
Wo de rode Måhn
Un de Råden ståhn,
Un de blågen Tremsen an ’n dicksten sünd.
Œwer mi de Himmel, blåch un sünnig,
Lütte Lämmerwolken trecken sacht.
Middachsklockenklang, -
Säuten Vågelsang, -
Och, wer denkt dor woll an de Winternacht.
Mank dat güld’ne Kuurn mücht ik giern starben,
Wenn dat weicht un woocht in ’n Sommerwind,
Mücht as ’ne Ähr,
Riep un vull un schwer,
Fallen, wenn de Dåch an ’n längsten sünd.
Œwer mi de Himmel, blåch un sünnig,
Unner mi de weike Ierdenschot,
Dörch de Ähren all,
Geiht ein sachter Schall,
Späält ein lütt verluren Lied von ’n Dod.