Un all wat ik sä, weer: Jehann, ik mutt fort!
He sä mi vun Lev un vun Himmel un Eer,
He sä mi vun allens - ik weet ni mal mehr!
He sä mi so vȩl, un ik sä em keen Wort,
Un all wat ik sä, weer: Jehann, ik mutt fort!
He heel mi de Hann ’, un he bȩ mi so dull,
Ik schull em doch gut wȩn, un ob ik ni wull?
Ik weer ja ni bös, awer sä doch keen Wort,
Un all wat ik sä, weer: Jehann, ik mutt fort!
Nu sitt ik un denk, un denk jümmer deran,
Mi düch, ik muss seggt hebbn: Wa geern, min Jehann!
Un doch, kumt dat wedder, so segg ik keen Wort,
Un hollt he mi, segg ik: Jehann, ik mutt fort!
Die 5. Auflage des Quickborn erschien 1856 „mit einer wortgetreuen Übersetzung und einem Vorwort für hochdeutsche Leser“. Die Übersetzungen stammen von Groth selbst und von Karl Müllenhoff. Online ansehen: Link zur Übersetzung 〉〉