De Ole schull in ’t Huus herüm: Wat se sik inbillen dee!
Se nehm ehr Bünnel ünner ’n Arm, vun Tronen de Ogen blank,
Se see de Ole sacht adschüüs, se see de Söhn: heff Dank!
Se gung bet üm de Eck an ’n Tuun, un sett sik op den Steen.
De Ole schull in ’t Huus herüm, de Söhn, de stunn un ween.