Schreibung:
Original
Hermann Boßdorf
De Koortenspeler
seet noch lat in’n Krog bi Kaem und Koort:
Mien Mieke keek hüt awend so suer,
ik schull nich van Hus gahn, - meist hadd s’ noch rohrt.
Ik hadd ok bliwen kunnt, dat’s je wohr,
denn ji weet jo, Lüd, de Jung is bald dor,
liggt allen all prat för em bet up’n Strump!
Un he baller up den Disch: Hier, Harten is Trump!
Mi eens keem sin Lüttdeern rintolopen:
Buer Knast! Buer Knast! - un se pus’ un pach’:
De Fru säd, ik schull Em mal ewen ropen,
dat geiht los! - Jan dreiht sik um un lach:
Schön, Lüttdeern, schön! God, datt ik’t weet!
Denn so segg man gau Moder Gripsch Bescheed!
Bet ji mi brukt, kam ik woll sach nach hen;
ik spel blot mal noch dütt Spel to Enn’!
He spel en Grang mit Veer. De Nahwers lachen.
De Deern löp wegg mit fleegen Hoor.
Nah en halw Stunn’ man keem s’ wedder antopachen:
Buer Knast! Buer Knast, de Jung is all dor!
Ik paß! säd Jan Knast, na denn man to!
Is allens god aflopen Deern? - Och jo! -
Na denn ilt’t jo nich; ik kam ok sach noch hen,
ik spel blot mal noch dütt Spel to Enn’!
Le Lütt wedder rut. Jan Knast spel wider.
Mit eens keem de Deern all wedder an,
de Schort halw achtern, de Hoor in’n Tüder:
Buer, dor keem noch en Jung achterran!
Hallo röp Jan Knast do, denn hebbt wi jo Twesseln,
wenn wi denn man de beiden nich verwesseln!
Segg man: Ik köm nu ok gliks hen;
ik spel blot mal noch dütt Spel to Enn’!
Knapp weer de Deern wegg, do keem s’ all wedder:
Buer, dor keem noch en drüdden Jung!
Wat?! bölk Jan Knast do un jump as en Fedder,
de man daldrückt hadd in den Högt mit en Swung:
Verdreihte Deern, nu holl awer op,
sovel Jungstüg waßt een jo aewer’n Kopp!
Kröger, lang gau min Mütz mal her,
nu mutt ik nah Hus, sünst kamt jümmers noch mehr!