3.
»Ach, Moder, Moder, gåh nich fuurt -
un låt mi nich alleen!
De gnäterschwart oll Spenn, de luert
un rööcht ehr langen Been.

Sühst nich? De gnäterschwart oll Spenn –
dor löppt s’ de Eck to Hööch –
de kickt so nürig nå mi hen,
as wier ’k sonn arm lütt Fleech.

Ach, Moder, Moder! Wenn du geihst,
denn schütt se gliek heran
un sett gråd vör mien Ooch mi meist
an ’t Hart ehr Fådens an.

Un männigmål un männigmål,
denn ward – denn is mi so,
as bööcht ehr scharpen Tähn se dål
un beet un beet nu to.