SUCHE:
Wech
m.
Weg
| Plattdeutsch | Wech |
| Silbentrennung | Wech |
| Wortart | Substantiv: Maskulinum |
| Sprachniveau | A (Elementare Sprachverwendung) |
| Hochdeutsch | Weg |
| flektierte Formen | |
| Plural | Wääch |
| Herrmann-Winter | |
| Hochdt.-plattdt. WB | Wech |
| Komposita | |
| Trüchwech | 〉〉〉 |
| Scheidelwech | 〉〉〉 |
| Wendungen | |
| sik up´n Wech måken sich auf den Weg machen | |
| Dor steiht nicks mihr in´n Wech. Da steht nichts mehr im Weg. übertr.: einer Sache steht nichts mehr im Weg |
| Wendungen (andere Wörterbücher) | |
| Fritz Reuter | |
| bi Weg (lang) nebenher, beiläufig | |
| gaut to Weg sin sich wohlbefinden | |
| Hir lat´t mi tau Weg´! (RnB) Laßt mich hiermit zufrieden! | |
| Etymologie | |
| aus mittelniederdeutsch wech, altsächsisch weg |
| Wörterbücher: | |
| Wossidlo/Teuchert | Weg |
| Dähnert | Weg |
| Sibeth | Weg |
| Fritz-Reuter-WB | Weg |
| John-Brinckman-WB | Weg |