SUCHE:
Düwel, Deuwel
m.
Teufel
| Plattdeutsch | Düwel |
| Silbentrennung | Dü|wel |
| Plattdeutsch (2) | Deuwel |
| Wortart | Substantiv: Maskulinum |
| Sprachniveau | A (Elementare Sprachverwendung) |
| Hochdeutsch | Teufel |
| flektierte Formen | |
| Plural | Düwels |
| Herrmann-Winter | |
| Hochdt.-plattdt. WB | Düwel |
| Wendungen | |
| De Düwel schitt ümmer up´n gröttsten Hümpel. Der Teufel scheißt immer auf den größten Haufen. | |
| Wenn de Kugel ierst ut denn Lop rut is, hüürt sei denn Düwel to. Wenn die Kugel erst aus dem Lauf raus, gehört sie dem Teufel. | |
| Dat Best in de Midd! säd de Düwel, don güng hei twischen twei Påpen. Das Beste in der Mitte! sagte der Teufel, da ging er zwischen zwei Pfaffen. |
| Etymologie | |
| aus mittelniederdeutsch dǖvel, altsächsisch diuҍal |
| Wörterbücher: | |
| Wossidlo/Teuchert | Düwel, Deuwel |
| Sibeth | Düwel, Deuwel |
| Fritz-Reuter-WB | Düwel, Deuwel |
| John-Brinckman-WB | Deubel, Düwel |