Schreibung:
Erstdruck (1859) 〉〉 Erstdruck mit Übersetzung 〉〉 Orthographie Herrmann-Weber


John Brinckman


Koll Fewer


Du büst denn rein so
geestlichblass (wie Hefe)
, Jung,
so leeg un so älenn,
as wier dien Kopp ʼne
MöllerpungMehlsack
,
as Goosdreck an ’t witt Enn.

As wenn dat Brot nich satt du kreechst,
so
peewrigkränklich
büst un küm;
as wenn nich drööch un natt du kreechst
un wusst noch ganz ut ’n Liem.

Dien Witt in ’t Ooch is quittengäl,
dien Mul as ’ne
KreekKrekelpflaume, Schlehenpflaume
so blåch;
du warst so drööch as ’n Bessenstäl
un wierst doch süs so tåch.

Du schnüffst un quüüchst, as harst ’n Kropp,
as
œwergorenübergegorene
GeestHefe
–
wat büst för ’n ollen Quesenkopp,
dat du sonn Grappen hest!

Dat ’s nu gliek an dree Månd’ all ran,
du schlääpst di man so hen;
un bi di schleiht rein gor nicks an,
keen
Afschrift"Abschrift" des Fiebers mit magischen Zeichen (Aberglaube)
un keen
SpennSpinne, die gegessen wird (Aberglaube)
.

Wat, Bengel, nimm di doch tosåm!
Du schleihst jo ganz ut ’e Oort –
süh, Jung, ik låt den Dokter kåm,
wenn mi dat lang noch wohrt!