Do weer ik al en Dögenix,
Dat sään ok all Navers glieks:
De Jung dat ward en Sleef.
Wat scheert mi all dat Snötersnack!
Ik sing un dreih mien Dudelsack,
Belach den ganzen Rummelpack,
De mi keen Süss’ling geev.
Mien Vadder schick mi hen no School,
Ik hool mi oft en Puckel vull
Un mook den Rekter splitterdull:
Mien Lex den wuss ik slecht.
Sum sus - dat wull dor gor nich rin;
Ik flöök den Kroom to’n Düvel hen,
En Preester steek dor doch nich in!
Mi stunn dat Swart in ’n Weg.
Mien Moder leet mi ’n netten Knüll
Vull Wuddeln un Kantüffelpüll;
Dat weer ehr letzte gode Will:
Ik schull ’n Plantasche grünnen.
Harr ik man Lust hatt, Gras to meihen,
An ’n Ellbogen ran in ’e Schiet to kleien,
Mit ’n Sack um ’e Nack den Roggen to seien,
So kunn ik Goldkoorns finnen.
Kantüffeln weren dor as mien Hoot,
Un Wuddeln as mien Been so groot,
Un Dreck to kleien in Överfloot -
Dat weer di een Vergnögen!
Mien Ool sien Söhn, de weer nich dumm:
Vun ’t Arbeiden ward man stief un krumm;
Ik sett den Knüll in Sülver um
Un tehr vun mien Vermögen.
Juchheisa! In en Reiterbüx!
Bequaste Steveln blank in Wichs!
Kloor is de Kees, de Junker fix!
So gung ik denn to Markt.
Klei du in Dreck bet övern Kopp!
Dien Fru sett di en Spint dorop,
Un hett se di de Jack utkloppt,
So humpel du to Kark!
Mien Geld is all, mien Knüll vertehrt,
De Junker is keen Dreeling weert,
Mien Kneep heff ik vun buten lehrt:
Sus sum - de Welt geiht rum!
Wat scheert mi all dat Rummelpack
Ik heff mien heel Musik um Nack,
Ik sing mien Leed un mook mien Snack
Un dreih mien Orgel rum.