De harr keen Schüttel, harr keen Tass,
De drunk dat Woter, wo he ’t funn,
De plück de Kirschen, wo se stunn’n.
Wat weer ’t en Mann! Wat weer ’t en Mann!
De harr nich Putt, de harr nich Pann,
De eet de Appeln vun den Boom,
De harr en Bett vun luter Bloom.
De Sünn, dat weer sien Taschenuhr,
Dat Holt, dat weer sien Vogelbuer,
De sung’n em avends över’n Kopp,
De wecken em des Morgens op.
De Mann, dat weer en narrschen Mann,
De Mann, de fung dat Gruveln an:
Nu mööt wi all in Hüser wohn’n. -
Kumm mit, wi wüllt in ’t Gröne gohn!
genormt: Standardisierte Schreibung gemäß Regelwerk Sass, angelehnt an das Plattdeutsch Hamburgs, der Elbmarschen und Dithmarschens.