Doa achte an ’t Slet;
Nu kumm man, kumm, segg ick,
Hir ’s Aewewind, Gret!
De Kip lang ens, Dirn, her
Un ’t Lechel doato
Un huk di man hir her
Uppe Garw, as ick do!
Giw Spek, Wust un Schinken,
Giw Pimpkes un Köst!
Lat üns eten un drinken,
Giw her, wat du hest!
Min Liw dat was hellig,
Nu is dat min Hart;
Denn wes so gefällig
Un giw em sin Part.
Denn wes nich so druß, Dirn,
Un nimm Nicks nich krümm!
Un giw mi ’n Puß, Dirn,
Un fat mi ens üm.
Hir hürt üns ken Ur nich,
Ken Og süt üns, Kind, –
De Hock von Natur nich,
De ’s dow jo un blind.
Un süt dat de Lünk ok,
De lacht sick doabi
Un denkt sacht: Dat künn ’k ok
Noch flinke as ji! -
Quelle: Vagel Grip. Güstrow : Opitz, 1859. S. 121-122. online 〉〉