Schreibung:
Erstdruck (1859) 〉〉 Wort-für-Wort-Übersetzung 〉〉 Orthographie Herrmann-Winter


John Brinckman


Anmeihen


Ehr
SeißenSensen
, de
hor’nschärfen, dengeln
se
Mit Håmer un
StrickStreichbrett, Wetzbrett
;
Nu sünd dat gewohr se:
De
RochRoggen
, de rööcht sik.

Nu secht de Kalenner:
Dat Wäder blifft got.
Nu binn’ se rod’ Bänner
An Seißen un Hot.

Nu vull man, recht vull man
Dat
Lechelhölzernes Trinktönnchen
, de Kiep!
Nu ümmer för dull man!
De Roch, is
dotriepüberreif, notreif
.

Wän meiht nu am besten,
Wän meiht dat best
Schwåd"Schwade", Streifen gemähten Korns
?
De schall ok nich dösten,
De kricht duwwelt Måt.

Nu wiest mi dat, Kinner!
Nu wiest mi dat mal:
Wän kümmt as flinkst Binner
Toierst dat Schwåd dål?

Vördrägenvorantragen
vör all se
Schall s’ nåst ok den
KranzErntekranz
,
Un vördanzen schall se -
Juch, Sünndag ward danzt!