Schreibung:
Original



John Brinckman


Mölles


De Wind de kümmt, de Wind de geit;
Wet nümms, wuher – wuhen he weigt,
En süt man, wu de Mael he dreigt.
De Mael de klaetet; wat seggt se –wat?
’N Schepel ’ne Mattpro Scheffel (abgeliefertes Getreide) eine Metze Mahllohn
! ’n Schepel ’ne Matt!

De Mölle de kek herut ute Luk,
Harr ’ne rode Snut un ’n dicken Buk
un in beir sin Ben de
FikBeulenkrankheit der Tiere
un de
MukMauke, Fußkrankheit der Pferde
, –
Wat schart em dat? Wat schart em dat?
Sin Mael hett Flaegel, sin Mael hett ’n Rad,
Un droeg is dat Mel, un de Kaem is natt, –
ʼN Schepel twe Matt! ʼn Schepel twe Matt!

Sugt ji man all anne Hungepot!
De Mölle hett doch sin schoen Stück Brot,
De hunget ümme toletz irst dot.
He hett vullup, he hett vullsatt;
Wat hett he nich un wat harr he nich hatt!
He
mattmisst mit der Metze ab
– he matt, bet ’ne
LastGetreidemaß (8 Drömt, 96 Scheffel)
dat wad,
Sin Sten is rug, un sin Sten is glatt, –
ʼN Schepel dree Matt! ʼn Schepel dree Matt!

Un Mölles giwt dat vun allehand Oart;
Un wen sick doa nich voer woart – voer woart,
Kriggt aewe sin hel Gesicht ’n Boart.
Doa ’s ümme ’n Flaegel un ümme ’n Rad
Un Wind un Wate in Land und Stadt,
Un wen sin Og nich harr apen hatt,
Den nem’ se all sinen
Rom vun de SattRahm von der Satte (Milchschale)
, -
Denn de Katt is ok an Swanz ’ne Katt;
De ward vun sonn Mölle denn matt – denn matt,
ʼN Schepel een Virt, ’n Schepel twe Virt,
ʼN Schepel dre Virt, bet he kiken lirt. -

Quelle: Vagel Grip. Güstrow : Opitz, 1859. S. 105-106.
Der Text ist zwar Korrektur gelesen, aber noch nicht endgültig redigiert. Zum Abgleich hier der originale Text: online 〉〉
Alle Gedichte des "Vagel Grip" erscheinen nach und nach auch mit einer Wort-für-Wort-Übersetzung (mit Link zum John-Brinckman-Wörterbuch).